Το «δέντρο της αγάπης» είναι μια βελανιδιά που βρίσκεται στη βόρεια Γερμανία, 100 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Αμβούργου. Αυτό που κάνει μοναδική αυτή την βελανιδιά είναι ότι έχει ταχυδρομική διεύθυνση και δέχεται γράμματα σε καθημερινή βάση.
Άνθρωποι από όλο τον πλανήτη γράφουν γράμματα με παραλήπτη το δέντρο, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα βρουν σύντροφο.
Κάθε μέρα ένας ταχυδρόμος περπατά ανάμεσα στα δέντρα φθάνοντας σε ένα ξέφωτο. Εκεί, σκαρφαλώνει σε μία ξύλινη σκάλα τριών μέτρων για να παραδώσει την αλληλογραφία σε μία βελανιδιά ηλικίας 500 ετών.
«Υπάρχει κάτι τόσο μαγικό και ρομαντικό σε αυτό» είπε ο 72χρονος ταχυδρόμος Καρλ Χάινζ Μάρτενς, ο οποίος παραδίδει γράμματα στο δέντρο, από το 1984. «Στο διαδίκτυο, γεγονότα και ερωτήσεις ταιριάζουν τους ανθρώπους, αλλά στο δέντρο, είναι μια όμορφη σύμπτωση – σαν μοίρα». Ο Μάρτενς έχει παραδώσει επιστολές από έξι ηπείρους, συχνά σε γλώσσες που δεν καταλάβαινε.
Εξήγησε ότι στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν για το δέντρο, πριν από 128 χρόνια όμως ήταν ένα μυστικό που μοιράζονταν δύο ερωτευμένοι. Το 1890, ένα ντόπιο κορίτσι, η Minna, ερωτεύτηκε έναν νεαρό
σοκολατοποιό, τον Wilhelm. Ο πατέρας της, ο οποίος ήταν αντίθετος με τη σχέση τους, της απαγόρευε να βλέπει το αγόρι. Αντί να εγκαταλείψουν ο ένας τον άλλον, οι δυο τους άρχισαν να ανταλλάσσουν κρυφά ερωτικά γράμματα, αφήνοντάς τα σε μία κουφάλα στον κορμό του δέντρου.
Έπειτα από έναν χρόνο περίπου, ο πατέρας της Minna ανακάλυψε ότι η σχέση τους συνεχιζόταν, αλλά αντί να τους τιμωρήσει, τους έδωσε την άδεια να παντρευτούν. Το ερωτευμένο ζευγάρι παντρεύτηκε τελικά στις 2 Ιουνίου του 1891, κάτω από το δέντρο της αγάπης.
Η ιστορία των δύο ερωτευμένων νέων μαθεύτηκε πολύ γρήγορα στην ευρύτερη περιοχή και όσοι δεν κατάφερναν να βρουν την αγάπη με τον συμβατικό τρόπο, αποφάσιζαν να γράφουν γράμματα αφήνοντάς τα στο δέντρο και επιτρέποντας στη μοίρα να κάνει το δικό της παιχνίδι.
Το δέντρο ήταν ο παραλήπτης τόσης αλληλογραφίας, που το 1927, η γερμανική ταχυδρομική υπηρεσία Deutsche Post όρισε ταχυδρόμο και ταχυδρομικό κώδικα αποκλειστικά για το δέντρο. Τοποθέτησε επίσης και σκάλα για το γραμματοκιβώτιο, έτσι ώστε να μπορεί οποιοσδήποτε να το ανοίξει, να διαβάσει και να απαντήσει στις επιστολές.
Η ρομαντική αυτή κίνηση εξακολουθεί να συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Ο μόνος κανόνας, εξηγεί ο Μάρτενς, είναι ότι εάν ανοίξεις ένα γράμμα στο οποίο δεν θέλεις να απαντήσεις, πρέπει να το τοποθετήσεις πάλι πίσω στο δέντρο για να το βρει κάποιος άλλος.
