Εμβληματική μορφή του θεάτρου και του κινηματογράφου, η υποκριτική του δεινότητα αποτελεί σημείο αναφοράς για τους λάτρεις της έβδομης τέχνης. Οι λιγοστές εμφανίσεις του στον κινηματογράφο είναι η παρακαταθήκη του στις επόμενες γενιές, αλλά και πηγή έμπνευσης για τους μεταγενέστερους ηθοποιούς. Χαρακτηρίστηκε από πολλούς, και όχι άδικα, ως ο “πατέρας” της σύγχρονης ελληνικής κωμωδίας.
Ο ποντιακής καταγωγής Βασίλης Λογοθετίδης, κατά κόσμον Βασίλης Ταυλαρίδης,γεννήθηκε στο Μυριόφυτο της Ανατολικής Θράκης το 1898. Ήταν μια ταραγμένη εποχή λόγω του ελληνοτουρκικού πολέμου. Πολλές οικογένειες έφευγαν από την Θράκη για να αναζητήσουν ένα ασφαλέστερο περιβάλλον. Η οικογένεια του Λογοθετίδη μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει σημαντικές θεατρικές παραστάσεις από ελληνικούς και ευρωπαϊκούς θιάσους. Το 1915 αποφοίτησε από το Ζωγράφειο Γυμνάσιο, ενώ την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε σε μια ερασιτεχνική θεατρική παράσταση, όπου κέρδισε τις εντυπώσεις. Σε ηλικία 20 ετών αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα και να ασχοληθεί με το θέατρο.
Στην Αθήνα εμφανίζεται ως επαγγελματίας ηθοποιός πια, στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, η οποία πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι ο Λογοθετίδης είναι γεννημένος κωμικός ηθοποιός. Η συνεργασία του με την Κοτοπούλη θα κρατήσει περισσότερο από τρεις δεκαετίες.
Ένα γεγονός, άγνωστο στο ευρύ κοινό, είναι ο γάμος που έκανε στην Αθήνα με την γυναίκα που γνώρισε κι αγάπησε νέος στην Κωνσταντινούπολη. Λίγο αργότερα η σύζυγός του πηγαίνει σε σχολή οδηγών, εκεί γνωρίζει κι ερωτεύεται τον δάσκαλο που της κάνει μαθήματα. Το παράνομο ζευγάρι δίνει τέλος στη ζωή του πάνω σ’ έναν «ερωτικό ή και αισθησιακό σπασμό» – όπως ελέχθη τότε από τους ιατροδικαστές και την αστυνομία. Ο Λογοθετίδης ενημερώνεται για το συμβάν από τους δημοσιογράφους, οι οποίοι γράφουν την είδηση, αλλά χρησιμοποιούν το πατρικό της όνομα κι αυτό παραποιημένο, ως ένδειξη σεβασμού απέναντι στον μεγάλο πρωταγωνιστή.
Το 1947 πραγματοποιεί το όνειρό του, δημιουργεί τον δικό του θιάσο με την ηθοποιό και σύντροφό του μέχρι το τέλος, Ίλια Λιβυκού.
Από το 1948 έως το 1958, ο Βασίλης Λογοθετίδης θα παίξει σε πολλές ταινίες, στις περισσότερες με τη σύντροφό του. Η πρώτη κοινή εμφάνισή τους έγινε το 1948 στην ταινία “Οι Γερμανοί ξανάρχονται”. 
Ακολουθούν πολλές επιτυχημένες ταινίες, “Ένα βότσαλο στη λίμνη”, “Σάντα Τσικίτα”,”Δεσποινίς ετών 39″,”Η κάλπικη λίρα”, “Δελησταύρου και υιός”, “Ένας ήρωας με παντούφλες”.
Το 1957 ανέλαβε καλλιτεχνική περιοδεία στις ΗΠΑ, δίνοντας παραστάσεις σε οκτώ πόλεις των ΗΠΑ όπου και θριάμβευσε. Ο δήμαρχος της πόλης του Πίτσμπουργκ του παρέδωσε το χρυσό κλειδί της πόλης, τιμή που δεν έχει ξαναγίνει σε Έλληνα ηθοποιό. Ακριβώς σε αναγνώριση της συμβολής του αυτής για την πρόοδο της ελληνικής θεατρικής τέχνης και παρουσίας σε διεθνές κοινό, ο βασιλιάς Παύλος του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος. Νωρίτερα (1952), είχε τιμηθεί και με το Έπαθλο Ξενόπουλου.
Παίζει με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο το έργο “Ο Ηλίας του 16ου” κι αποφασίζει να το μεταφέρει και στον κινηματογράφο. Η υγεία του όμως έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα και δεν τα καταφέρνει. Τον ρόλο του έπαιξε τελικά ο νέος Κώστας Χατζηχρήστος, ο οποίος γίνεται γνωστός στο ευρύ κοινό και καθιερώνεται ως πρωταγωνιστής στη μεγάλη οθόνη. 
Ο Βασίλης Λογοθετίδης πέθανε στο σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 1960 στις 17:45 από καρδιακή συγκοπή, σε ηλικία 62 ετών, ενώ ετοιμαζόταν να πάει στο θεάτρό του.
Μετά από εντολή του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, ενώ περισσότεροι από 50.000 Αθηναίοι τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία.
